εποξειδικές ρητίνες

Συνθετικές ρητίνες που παρασκευάζονται από την αντίδραση εποξειδίου (συνήθως επιχλωρυδρίνη) με μία ουσία που περιέχει υδροξύλιο, όπως η διφαινυλοπροπάνη (ή διάνη) ή μία πολυσθενής αλκοόλη (π.χ. γλυκερόλη). Οι διανικές ε.ρ. έχουν τη μορφή είτε ιξωδών κίτρινων υγρών, με μοριακό βάρος 350-750, διαλυτών σε ακετόνη και τολυνόλη, είτε στερεών, με χρώμα κίτρινο ή καστανό (μοριακό βάρος 800-3.500), που διαλύονται σε μείγμα τολυνόλης και βουτανόλης. Η κατεργασία των ε.ρ. (στερεοποίηση) πραγματοποιείται σε συνήθεις συνθήκες και χαμηλές (έως 15°C) ή υψηλές (60-180°C) θερμοκρασίες, ανάλογα με τον τύπο του στερεοποιητή που χρησιμοποιείται (μπορεί να είναι πολυαμίνες, πολυβασικά οξέα, πολυσθενείς φαινόλες κ.ά.). Οι στερεές ρητίνες έχουν μεγάλη μηχανική ανθεκτικότητα και αντοχή στο νερό, στις υψηλές θερμοκρασίες και στα χημικά αντιδραστήρια. Οι ε.ρ. χρησιμοποιούνται για την παρασκευή κολλητικών ουσιών μεγάλης αντοχής, ως στεγανοποιητικές ουσίες, καθώς και στη βιομηχανία εποξειδικών βερνικιών κ.ά.